We hebben om de week een gesprek met onze thuis begeleidster. Of ambulant begeleider zoals je dat officieel noemt. Dit hebben nu langer dan een jaar en is best intensief. We bespreken hoe het gaat en krijgen tips hoe we met situaties om kunnen gaan. Zo bespraken we deze keer dat we merken dat Noelle en Mick allebei meer stress ervaren nu ze weer een paar weken naar school gaan.
Bij Noelle merken we dat ze sneller aangebrand is. Ze is op school, op de zorgboerderij en therapie een voorbeeldig kind. Doet vrolijk en meegaand, maar zodra ze thuiskomt, moet alle spanning eruit. Ze slaat, schopt en schreeuwt. Vaak is Mick dan de dupe, want hij loopt haar onbedoeld in de weg. Ook in zijn eigen bubbel, dus zich van geen kwaad bewust. Deze laatste week wou ze na school niet afspreken met vriendinnen. Dit zou ze niet snel doen, want Noëlle is een sociale meid. Ook kwam ik erachter dat ze in 1 week 2 keer geen methylfenidaat had genomen op school. Dit zou kunnen betekenen dat ze toch meer last van de medicatie heeft dan dat het haar wat oplevert.
We denken dat het momenteel te druk voor haar is. De druk van school is weer op volle toeren. Ze houdt zich de hele dag in zodat ze maar niet op valt en daarnaast heeft ze nog buitenschoolse activiteiten. We gaan nou kijken waar we wat meer rust kunnen creëren. Misschien op school? Bijhouden op welke dagen ze meer last heeft van overprikkeling en dit met school bespreken. Misschien kan er dan wat worden aangepast. Onze begeleidster gaat in gesprek met psychiater in verband met de medicatie. Misschien moet hier wat aan worden aangepast.
Ook gaan we kijken naar de activiteiten na school. Op de maandagavond gaat ze dansen. Ze vindt het erg leuk om erheen te gaan en ze heeft de sociale contacten ook nodig. Het betekent echter ook dat ze na de les langer nodig heeft om in slaap te komen. Maar wat is dan belangrijker….
Dinsdags gaat ze s ’morgens voor school naar PMT wat ze echt nodig heeft. Op die dag heeft ze op school ook gym en op woensdag heeft ze nog muziekles. Waar ze haar ei ook in kwijt kan.
Al deze activiteiten zitten allemaal best dicht op elkaar en ze krijgt zo niet veel mogelijkheden om bij te tanken. Waardoor ze dus overprikkeld raakt. Dit stapel zich op totdat er een ontploffing komt. We gaan nou kijken naar wat er beter kan. Sowieso thuis minder plannen op dagen waar er al wat op de agenda staat. Niet spelen na school als het even niet gaat. Ook het weekend moet rustiger. Nu Noëlle elke zaterdag naar de zorgboerderij gaat heeft ze de echt zondag nodig om bij te komen.
Bij Mick merk ik momenteel ook dat hij wat meer door heeft dat hij last heeft van sommige situaties. Zoals in de rij staan bij een attractiepark. Hij kijkt eerst hoe lang de rij is en als deze te lang is, gaat hij er niet in. Hij wordt er misselijk van zegt hij zelf. Dus de autipas aanvragen is nou echt wel een vereiste als we naar een pretpark gaan. Ook reageert hij steeds feller op zijn zusje. Hij weet ondertussen niet beter dan dat ze zo met elkaar omgaan. Ik kan denk ik het huis beter verdelen in twee delen. Een deel voor Noëlle en een deel voor Mick. Mick heeft sowieso 1 à 2 keer in de week buikpijn. En we weten dat als hij veel last van overprikkeling heeft hij er fysiek ziek van wordt. Het stapelt zich op in zijn kleine lijfje en het komt er dan aan de bovenkant weer uit. Niet leuk.
Dit weekend beginnen bij ons de verjaardagen. We zijn bijna allemaal in oktober jarig. Dus dat is feest. Yeah!! Ik ga weer verder met voorbereiden. Geestelijk en lichamelijk. 😉
Reactie plaatsen
Reacties