Hoe gaat het nu? Oktober.

Ik kwam erachter dat ik de maand oktober bijna niks heb geplaatst op mijn blog. Dit komt denk ik omdat de maand oktober voor ons superdruk is. Rob, Mick en ik zijn allemaal jarig in oktober en daarnaast nog 4 nabij staande familieleden die jarig zijn in Oktober. Noelle is in November jarig, maar die begint er in augustus al mee. Ze had al cadeautjes, die ze graag wou hebben voor haar verjaardag, doorgestuurd naar de opa´s en oma´s. Daarnaast was ze al aan het plannen voor haar kinderfeestje. Dit jaar wou ze het samen vieren met haar bestie. Maar je moet weten dat Micks feestje nog gepland worden. Echt lekker op tijd. Ze wordt altijd enthousiast van feestje en wil ook vaak niet naar huis. Dat wordt nog wat als ze ouder wordt.

Maar goed, we hebben ondertussen de verjaardagen van oktober gehad en we komen in wat rustiger vaarwater. Totdat Sinterklaas in het land komt natuurlijk. Het liefst zou ik dat al afschaffen, maar helaas Mick gelooft nog heilig. Niet dat hij naar de intochten of feesten wil, want dat is hem veel te druk. De cadeaus en de lekkernijen vindt hij wel leuk en lekker.

Mick laat zijn emoties niet echt zien, maar we merken wel dat hij meer last krijgt van spanningen in zijn gedrag. Hij kan ineens ontploffen qua emoties. Heel boos of verdrietig. En vaak geeft hij ook buikpijn aan. Het weekend voor zijn verjaardag was hij ook ziek. Hij zou de zaterdag ervoor voor het eerst naar de zorgboerderij gaan. Hij had koorts en had overgegeven. Dit ging dus niet door.

Nu gaat hij volgend weekend voor het eerst. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Noelle gaat er met veel plezier naartoe. En heeft ook al een paar vriendinnetjes gemaakt. Ze is gek op de dieren daar en komt altijd vol met verhalen terug. Ook gaat het goed met de hulpvragen. Want ze heeft moeite om bij anderen, buiten ons, om hulp te vragen. Maar dit had ze gedaan ze was naar haar begeleidster gegaan om hulp te vragen bij een probleem die ze had met een ander meisje. Je weet niet hoe trost je dan bent als je dat hoort.

Deze maand heb ikzelf ook heel wat doorgemaakt. In het begin van de maand zat ik echt bij de pakken neer. Ik zat zo diep en de negatieve spiraal dat ik er niet meer in geloofde dat ik er echt uit zou komen. Mijn medicatie was opgehoogd, maar dit werkte bij mij alleen maar averechts. Ik voelde me vlak en kreeg steeds meer last van negatieve gedachten. Ik begon te denken dat er nog maar een uitweg was. En op die manier rust kon krijgen. Dit zijn gevoelens die je niemand toewenst, maar ik snap wel beter dat er mensen zijn die suïcidale gedachtes hebben. 

Gelukkig heb ik na wat gesprekken met de huisarts, mijn therapeute en de Arboarts, mezelf herpakt. De medicatie is weer verlaagd en ben ik begonnen met de dingen te doen die goed voor me werken. Daarnaast ben ik begonnen met Mindfulness. Dit werkt voor mij heel goed. Ik kwam erachter dat ik constant op de automatische piloot stond. Door nu bewuster om te gaan met dagelijkse dingen, voel ik ook beter wanneer ik rust nodig heb. En deze gun ik mezelf dat ook. Ik krijg er langzaamaan weer lol en kijk soms al uit naar leuke dingen. Wat ik al heel lang niet heb gedaan. Ook vind ik mezelf weer een stuk leuker. Wat heel belangrijk is, want dit kun je alleen zelf doen. Ik heb nu vrede met mezelf en dat is heel wat waard. ik ben zoals ik ben en dat is prima.

Als je kinderen hebt die extra zorg nodig hebben en je bent zelf iemand die zorgzaam is van nature, is het heel lastig om daar een balans in te vinden. Ik heb er erg veel aan om dan hulp te zoeken. Natuurlijk is het fijn om tegen je partner of vrienden te kunnen praten. Maar deze staan er toch anders in dan een professional. Toen ik me helemaal niet goed voelde, schaamde ik me hier ook voor. Wat het nog veel erger maakte. Rob kent me ondertussen wel goed en ziet de tekenen dat het minder gaat en gaf aan dat ik nou wel echt hulp moest gaan zoeken en dan ook eerlijk vertellen wat er speelt. Dit heb ik gedaan en dit heeft me erg geholpen. Ik raad het dan ook iedereen aan.